Duydum ki ayrıkotu bitmiş köklerinde
arsız ve sessizce
Anayurdu sen, evi barkı sen,
düşen her yaprağınla okşanırmış bedeni
soluğunu tutup beklermiş sonbaharı
bu yüzden.
Duydum ki eğilmezmiş dalların
en güçlü rüzgarda
aşk ile orman bile dize gelirken
Aşk...
Ölüm kadar eski, ölüm kadar erken
Toprağınızda bir keder, bir hüzün
yanyana olup da el verememekten
ayrıkotun ve sen.
Nurdan KOÇAL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder